Flora en fauna in Tasmanië

Vandaag is het alweer dinsdag. Een week geleden dat we zijn vertrokken uit Nederland. Tijd gaat snel als je werkt maar ook als je niet werkt!
We hebben besloten om gelijk aan het begin van onze reis naar Tasmanie te gaan. We hebben het geld, de tijd en de zin er nu nog voor. Het is er weliswaar winter maar de natuur nog steeds prachtig. We gaan met de boot van 19.30 uur. Spirit of Tasmania.
We zijn er veel te vroeg, maar we moesten met het openbaar vervoer vanaf die drukke stad Melbourne en zulke geoefende backpackers zijn we ook weer niet.
Rond half zeven zitten we op de boot en gaan een hapje eten. Lopend buffet, niet heel spannend, maar als je honger hebt lust je alles.
Ik (Miranda) ben aardig moe aangezien ik de nacht ervoor niet heb geslapen. Hopen dat het nu wel lukt. Na twee uur komen we wat meer op open zee en van het 1 op andere moment word ik zeeziek! Gadverdarrie wat ben ik beroerd. Zweten, trillen, wazig zien en heel misselijk. Het personeel zegt liggen, ogen dicht en op ijsklontjes zuigen. Bah waarom zeeziek, we moeten nog zeven uur!
Naarmate we dichterbij tasmanie komen wordt de zee rustiger en kan ik even een uurtje slapen.
Rond half zeven s ochtends kunnen we van de boot af. Jasses, de terugreis staat ook nog op het programma!
Toen we 'incheckten' voor de boot werden we streng gecontroleerd op vers fruit. Het schijnt dat ze erg veel last hebben gehad van fruit vliegjes. Wij hadden onze appels weggegeven aan een meisje waar we wat hadden gedronken. De tassen werden gecontroleerd. op de boot keek ik in mijn backpack en zag tot mijn schrik dat er nog wel een appel in zat! Nou ja ik gooi hem ook niet weg. Ben nu toch al veilig.
Toen we van de boot afstappen zag ik dat er bij de uithang een vrouw met een beagle stond. Fuck! Die gaat snuffelen op fruit. We moesten onze tassen op de grond zetten en het beest ging gelijk bij mijn tas zitten. Ze vroeg aan ons hebben jullie deze week fruit in jullie tas gehad ? Ja, gisteren nog zei ik gelijk. Nou loop dan maar door zei ze. Pfieuw, weg bij die hond haha.
Op het vaste land kunnen we onze huurauto ophalen. Heerlijk, eigen vervoer! Enn, tevens smikkel ik in de auto die appel gewoon op! Daredevil.
We hebben een huisje geboekt in een bos, Craggy Peaks. Het is ongeveer twee uur rijden. Helemaal niet erg want wat is het hier mooi! Super grote bomen, veel aparte vogels, geen huizen en door het zonlicht krijgen de bergen prachtige kleuren.
Eenmaal aangekomen bij het huisje gaan we even slapen. Moe! Daarna een hapje eten en weer slapen.
De dag erna gaan we naar bicheno blowhole. Dit schijnt een soort geiser te zijn. Het is 70 km maar omdat je door de bergen moet doe je er zo 1,5 uur over. Sommige stukken zijn enorm hoog en steil en staat er geen hek. Dit was in Nederland niet voorgekomen! Zelfs de spoorwegovergang is open en staat alleen een bordje met kijk uit.
De omgeving bij Bicheno is prachtig. Blowhole zelf is niet spectaculair. Het is een gat in een steen waardoor de zee spuit.
Terugreis halen we de boodschappen. Helaas is het zo n kleine winkel dat er welgeteld 1 soort vegetarische burger in het schap ligt. Aan vlees geen gebrek natuurlijk.
Er mag hier in de supermarkt geen alcohol worden verkocht. De caissière zei dat we naar de pub moesten rijden. Heel ouderwets maar gezellig kroegje met een typische barman. We moesten meelopen naar achteren en ons bier kiezen. Aan de bar zaten ongeveer vijf stamgasten. Toen we vroegen welk bier het lekkerste was, riep de vrouw naast mij keihard: CASCAAAAADE. Van schrik (mede door de omvang van de vrouw) durfde Lieuwe volgens mij niets anders te bestellen en luisterden naar wat ze zei. Thuis gelijk proberen, maar mwah, dit is geen favoriet van ons. Drinkbaar, maar toch weinig smaak. Jupilertje was lekkerder geweest op dat moment. Volgende x weer een andere proberen.
Vrijdags zijn we naar een willekeurig strand gereden. Het was niet erg mooi weer, maar door de regen hadden we een dubbele regenboog. We hebben gehoord dat dit geluk brengt.
Op de terugreis komen we door saint marys, voor een tasmaans dorpje erg groot. De politie staat ons daar op te wachten. We moeten blazen. De uitslag staat sneller op het scherm dan in Nederland. En mensen, natuuuuurlijk mogen we doorrijden.
Aangezien de zon onder is komen alle dieren tevoorschijn. Ze komen op het licht van de auto af dus je moet heel voorzichtig rijden. We zagen twee herten, een arend!, gekke grote eekhoorns, walibis en konijnen. Leuk zeg!
Omdat we steeds borden zagen van een festival; bay of fires, zijn we daar heen gereden. Bay of fires staat ook bekend om zijn grote rode stenen die bij zonsopkomst wel in de brand lijken te staan.
Dat festival hebben wij niet gezien. Heel vreemd want zo groot is het dorpje niet. Blijkbaar meer reclame dan festival.
Vlakbij dit dorpje zaten the gardens. Dit is een prachtig natuurgebied. We hebben hier een tijdje in de zon gezeten en toen weer in de auto richting huis. Het wordt hier namelijk al heel snel donker om vijf uur. Het enige nadeel!
Zaterdag was het erg mooi weer en zijn we naar Wineglass bay geweest. Dit is bij een natuurpark en moet je 250 meter omhoog klimmen voor een prachtig uitzicht.
Voor al deze natuurparken moet je entree betalen. Wij hebben een holiday pass gekocht. Na drie bezoekjes is het al goedkoper. De entree is redelijk hoog. €20 per persoon.
Op de terugreis was het alweer donker. Beiden wilden we graag nog een Wombat zien. Tot nu toe alleen maar dode langs de kant van de weg helaas.
Toen we door een Redelijk bevolkt gebied reden zagen we ineens een dikke Wombat door de straten rennen. Yes !! Leuk zijn die beesten zeg.
Op de allerlaatste dag bij craggy peaks hebben we een hiking tocht door de bossen gedaan. De route was te volgen met oranje lintjes. We gingen rond drie uur s middags weg. We hadden geen idee hoe lang deze route ging duren. Hoe verder we het bos inkwamen hoe dichtbegroeider het werd. Over boomstammen klimmen, door wilde takken en varens en over rotsen klimmen. Rond vier uur bedenken we ons toch maar dat het verstandiger is om om te keren. Je wilt in het donker hier niet lopen. Er hipt nog een vrolijke skippy voorbij als we teruggaan. We zijn net op tijd terug.
De man van de camping vertelde ons dat de route minimaal 2,5 uur duurt! Geluk dat we zijn omgedraaid! Dat hadden we nooit gered.
Tasmanie is tot nu toe prachtig, al zijn de dorpjes soms erg klein. Ouderwets en is er werkelijk waar niet meer dan broccoli en vlees re koop, toch is het een prachtig eiland. Natuur vinden de mensen hier erg belangrijk. Mensen wonen soms ver van elkaar vandaan en zijn daarom erg behulpzaam en vriendelijk, aangezien ze elkaar hard nodig hebben.
Wij gaan morgen richting de hoofdstad, Hobart. Iets minder natuur, maar het Zuiderlicht schijnt daar heel goed zichtbaar te zijn. Iets wat we beiden hoog op het lijstje hebben staan!
Owjah samen met een Tasmaanse duivel willen zien. Maar die moet nog eventjes wachten.

Bye for now!

Lieuwe en Miranda